Voordat je geboren wordt, spreek je met jezelf en je begeleidende engelen af wat je in dit leven wilt gaan leren. Dit kun je een soort contract noemen met levensdoelen. Ben je eenmaal op de wereld, dan ben je dit helemaal vergeten. Je bent vergeten dat je engel was, je bent vergeten wat je levensdoelen waren. Het is de bedoeling dat je je dat gaat herinneren. Dat je het kistje, waar die herinneringen in verstopt zitten, open maakt.
Hoe doe je dat? Hoe weet je weer wat je had afgesproken met jezelf en de engelen? Als je iets doet of een keuze maakt waar je helemaal blij van wordt, of ontroert of warm, dan weet je dat het een keuze is die hoort bij je pad naar je levensdoel. Voelt iets niet goed dan is het niet de bedoeling dat je daarvoor kiest. Klinkt heel simpel. Toch?
Maar voor veel mensen is het zo moeilijk om te luisteren naar je gevoel, naar je hart. Want je hoort zoveel stemmen door elkaar, er is zo veel ruis: de stemmen van je ouders die je vertellen wat ze van jou verwachten. En je wilt immers graag dat ze trots op je zijn. De stemmen van vrienden, de maatschappij. Alles wat je op tv ziet, op social media leest. Alles wat je op school hebt geleerd. Pfff, hoor dan nog maar eens de stem van je hart..
Het is logisch dat je dat moeilijk vindt. Zelf zit ik zo in mijn gevoel, zo in mijn hart en werk ik voortdurend samen met de engelen en de Bron, maar zelfs voor mij is het soms lastig. De laatste dagen voelde er voor mij iets niet goed. Ik kreeg pijnen in mijn lijf en voelde me zwaar en ontevreden. Ik ben maar eens goed in gesprek gegaan met "mijn" engelen (de groep die altijd om me heen is om me te helpen en te begeleiden). De volgende keer zal ik over dat gesprek vertellen.
Liefs Alie
Reactie plaatsen
Reacties